nie spełnionych oczekiwań zarówno gospodarczej, jak i politycznej natury. Wydarzenia roku 1989 same w sobie były nieoczekiwane - mimo że leżące u ich podstaw słabości gospodarki planowanej były dobrze znane. Dla większości sowietologów na Zachodzie, podstawowe pytania brzmiały: jak będzie wyglądać upadek systemu i jak wielkie wywoła zamieszanie? Widać było coraz wyraźniej, że jest tylko kwestią czasu, by doszło do jakichś dramatycznych wydarzeń. Jasne było, że wszystkie wcześniejsze wysiłki reformatorskie z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych mające uratować gospodarkę planową okazały się bezowocne, a jeszcze bardziej rzucała się w oczy podstawowa słabość wszystkich dotychczasowych reform: unikanie dwóch zasadniczych kwestii - polityki (żądanie prawa do