zestawem niepowtarzalnych form wzorowanych zawsze na ogólnym kanonie konstrukcyjno-stylistycznym. Wiele interesującego materiału z tej dziedziny dostarczają archiwalia lwowskie z XVII i XVIII w., które przestudiowali i zinterpretowali swego czasu Władysław Łoziński i Tadeusz Mańkowski. Wynika z nich, że do Lwowa - niejako tranzytem - przesyłano wielkie ilości różnego typu kompletnych orientalnych wyrobów i "półfabrykatów" przeznaczonych do dalszej obróbki na miejscu. Głównie napływały one ze Stambułu. Znajdowały się wśród nich kompletne szable, ale także same rękojeści, głownie i okucia do pochew. Z tych "półfabrykatów" wytwarzano we Lwowie wyroby finalne zgodnie z panującą wówczas modą, smakiem artystycznym i potrzebami funkcjonalnymi. W ten właśnie sposób