wspomniał o zwoływaniu na tę okazję wiecu, ale było to zbędne: zarówno przed wymarszem, jak i po powrocie zbierało się w Radogoszczy całe wojsko, aby najpierw wziąć, a następnie znów złożyć w świętym miejscu nieodzowne w boju sakralne znaki. Trzeba było również złożyć bogom należną część łupów. Kapłanów, gdy zasięgali wyroczni, otaczał zatem, jak na wiecu, stojący lud pod bronią.<br>Związek między wskazaniem wyroczni a decyzją wiecową przedstawił bardzo czytelnie Rimbert w Żywocie Ansgara. W 852 r. Ansgar rozpoczął swoją drugą misję w Szwecji od spotkania z królem Olafem, prosząc go o zgodę na prowadzenie działalności chrystianizacyjnej w tym kraju. &lt;q&gt;"ŤPoprzednio