wśród bezustannych zmagań ze światem i przeznaczeniem.<br> Do obu Bogów miała jednak pretensję - skrzętnie ukrywaną przed rodzicami - że mimo swej mocy odmówili jej daru widzenia w ciemności, pozwalając jednocześnie tylu paskudnym stworom przebywać tuż obok, a nawet dotykać jej ciała, widzieć jej lęki i przerywać sny. Nie uspakajały i nie wyrównywały tej krzywdy tłumaczenia, że większość istot doskonale widzących w nocy jest ślepa w ciągu dnia i że niewiele stworzeń widzi równie dobrze w ciemności i w świetle. Iw podejrzewała w tym tłumaczeniu oszustwo, którego nie potrafiła na razie rozgryźć i objąć niedoświadczonym umysłem. Zaciskała wtedy pięści ze złości i szeptała