formy symfonicznej i oratoryjno-kantatowej, która w inspiracji przedmiotowej <br> pojedynczych cyklach mszalnych reprezentowała wyjątkowo duży stopień zindywidualizowania, <br>zachowując jednak swoje główne atrybuty: duży lub zróżnicowany aparat wykonawczy, <br>rozbudowaną koncepcję formy i szeroki, niejako z założenia, obszar ekspresji. <br>Z monumentalizmem wiąże się zwykle dekoratywność rozumiana w pozytywnym tego <br>słowa znaczeniu jako wyróżnik stylu ozdobnego, bogatego; jej elementy nie <br>muszą jednak występować w całym cyklu, mogą dotyczyć pojedynczych części mszy <br>przy użyciu różnych środków.<br> W omawianych cyklach monumentalizm wiąże się częściej z typem mszy żałobnej, <br>o czym świadczy Requiem (1930) Maliszewskiego, Requiem (1946) Palestra, Requiem <br><br>(1945/59) Maciejewskiego, Requiem Polskie (1980/84/93