ciągle śpicie. - W izbie niespodziewanie pojawił się Melenkof. Wyjął spod pachy wymiętą, brudną teczkę z maszynopisem. Rzucił ją na stół. - Sorry, stary, że tak to się skończyło. - Niepewnie spojrzał na Hehego. - Pojechała? Przykra sprawa. - Gładził się po zmierzwionej brodzie. - To nie ty napisałeś, co? - Wskazał na maszynopis.<br>- Jezu! To mój wyrzut sumienia. Już dawno minął termin... Powinienem to przeczytać... Jakoś nie mogę skończyć... - Ziewnął szeroko.<br>- A mnie wciągnęło... Czytało się bardzo dobrze. - Melenkof popatrzył przekrwionymi oczami na Hehego. Z zadowoloną miną usiadł za stołem. <br>- I co tam znalazłeś? - Hehe wzruszył ramionami.<br>- A, kurwa, ludzi znalazłem.<br>- Tak? - Hehe nie mógł powstrzymać się od