głuszców, będziemy bowiem przejeżdżać koło jednego z tokowisk. Oczywiście, że mamy! Jeden z nas ma wziąć broń - na wszelki wypadek. Ja mam już głuszca, ustępuję więc pierwszeństwa kolegom. Wybór pada na Krzyśka, który ma na sobie wysokie, nieprzemakalne buty Meindla (Goretex), a na tokowisku może być mokro. Po godzinie jazdy wysiadamy. Mamy nie trzaskać drzwiami, przymykamy je więc tylko i piaszczystą drogą udajemy się w las. Krzysiek idzie z Gieną, ja ze Zbyszkiem - 100 metrów za nimi. Już po 15 minutach słyszymy głuszca. Gra po lewej, na bagnie, które przebłyskuje oczkami wody pośród ogólnej ciemności. Zatrzymujemy się aby nie przeszkadzać. Po