Głębokość, na której asymilacja równa się dysymilacji, to poziom kompensacyjny, natomiast głębokość, do której dociera 1% promieniowania fotosyntetycznego traktuje się jako dolną granicę strefy eufotycznej. Środowisko wodne można porównać do filtra, który w różnym stopniu pochłania promienie słoneczne w zależności od kąta ich padania, a ten z kolei zależy od wysokości Słońca i od stopnia sfalowania powierzchni wody. Promienie nie odbite, w zależności od zakresu widma, mają zdolność przenikania na różne głębokości. Najszybciej są pochłaniane promienie o fali dłuższej, czyli podczerwone i czerwone, oraz o fali najkrótszej, tj. fioletowe i nadfioletowe. Z zakresu widma widzialnego najgłębiej dociera promieniowanie zółtozielone i niebieskie