Rufeisen byłaby właściwa w I wieku, kilkanaście lub kilkadziesiąt lat po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Dzisiaj z perspektywy prawie dwóch tysięcy lat jest to dyskusja akademicka, ponieważ tradycja żydowska niesie w sobie przeogromny potencjał negatywnych i stereotypowych zapatrywań na Jezusa Chrystusa. Ten potencjał zostaje - że użyję tutaj słynnego wyrażenia - wyssany przez żydowskie dziecko z mlekiem matki. Teraz pedagogika dialogu polega na tym, żeby to wiedzieć. Sami Żydzi powinni też uświadomić sobie, że coś z tym potencjałem wiedzy i <orig>pseudowiedzy</>, wiary i <orig>pseudowiary</> o Jezusie Chrystusie należy zrobić. Trzeba, aby Żydzi odpowiedzieli sobie na pytanie, czy bezwzględne odcinanie się od Jezusa