zmarnowanego nie będziesz<br>żałował. Bo tak, co pamiętał będziesz, co będziesz pamiętał, nawet<br>siebie nie, bo i siebie pamięta się tak samo przez swój udział. Zgódź<br>się tylko, a pójdziemy, poprowadzę cię. Nie musisz nic mówić, sama<br>obecność twoja wystarczy, a nikogo nie zdziwisz, tam nie tacy<br>poprzypominali się, są, wystają dniami i nocami, patrzą, jak się<br>mierzy, za łby się biorą, pomstują, to i kogóż zdziwisz. Jeszcze ci<br>zazdrościć będą, gdy podpiszę za ciebie, imieniem twoim i nazwiskiem,<br>spokornieją, gdy to ujrzą, pożałują swojej niewiary w ciebie, swoich<br>dawnych szydzeń i prześmiechów, gdyś mnie na naukę posyłał. Pokażesz<br>im, jak