bohaterów, znów odżyły z wielką mocą. W czasach jeszcze bardziej antyromantycznych, patologicznie racjonalnych, taka próba budzenia dziecięcej fantazji graniczy z zuchwałością i wystawia reżysera na pośmiewisko. Z Jacksona nikt się jednak nie śmieje, podobnie jak nikt nie drwi z Joanne K. Rowling, autorki bestsellerów o czarodzieju Harrym Potterze, co mówi wystarczająco wiele o obowiązującej teraz hierarchii i podświadomych tęsknotach.<br><br>Jackson z wielką swobodą prowadzi wielowątkową fabułę, za co trudno go ganić. Reżyser bywa natomiast atakowany za liczne odstępstwa od oryginału i tak pewnie będzie tym razem. Poza znacznym rozbudowaniem sekwencji batalistycznych autor filmu usunął z finału "Powrotu króla" cały rozdział poświęcony