data 1790 roku budziła respekt. Był to wszakże odpis dokumentu, odnoszącego się do czasów znacznie, znacznie dawniejszych.<br>*<br>Kaganki oliwne, umieszczone dość skąpo wokół wielkiej sali refektarza, nazywanego przez niektórych braci "Pałacem", oświetlały wysokie pomieszczenie niezbyt dokładnie - wystarczały, żeby wiedzieć, co się je i żeby kęsy donieść do ust, ale nie wystarczały, by wydłubać ości z przypadającej na dzisiejszą kolację ryby. Przynajmniej tak sądził dość słabo widzący po ciemku wizytator generalny zakonu templariuszy, który, podobnie jak jego szczelnie osłonięty kapturem towarzysz był w tej komandorii po raz pierwszy. Odłożył wreszcie smażony kawałek na talerz, otarł usta i zwrócił się do siedzącego po