nie proponuje już właściwego sposobu życia, chce tylko opisać abstrakcyjne zasady, na jakich mogą ułożyć sobie życie jednostki żyjące w pluralistycznym społeczeństwie. Pojawia się jednak problem, czy do zachowania demokracji wystarczą tylko neutralne reguły - czy nie trzeba jednak dla jej przetrwania czegoś więcej - jakiejś formy etycznego projektu, hierarchii cnót i występków, która pozwoli oceniać zachowania społeczne.<br><br> Społeczeństwo nie jest bowiem owocem racjonalnej umowy zawieranej przez autonomiczne jednostki, zdolne do zawieszania własnych interesów i pragnień w celu znalezienia obiektywnie najsprawiedliwszych dla wszystkich rozwiązań. Porządek społeczny stanowi raczej wypadkową ciągłej rywalizacji nie tylko jednostek, lecz również różnych grup społecznych. Pomiędzy formalną równością, zakładaną