nich wykazywał w sprawowaniu swych funkcji niższy od poprzednika poziom kompetencji. Ale tu już wybiegliśmy w przyszłość, cofnijmy się przetoż do owej jesieni 1924 roku, kiedy opuszczaliśmy z macochą Warszawę. Rekompensatą dla macochy za jej wyrzeczenia miały być gwiazdziste zjazdy gości na okresy letnie, rozbudowany personel służby domowej, elegancki wewnętrzny wystrój mieszkalnego domu, a także dwa portrety zamówione u wziętego portrecisty. Jeden z nich przedstawiał portretowaną wielkości naturalnej w pełnym stroju do jazdy konnej, której zresztą amazonka nasza nigdy nie miała uprawiać - a to z powodu wrodzonego, nie do przezwyciężenia, lęku przed końmi. Ponieważ wiek mój rysował już przede mną perspektywę