na osłabienie Polski. Zadaniem dyplomacji polskiej było zatem dążyć do zapobieżenia przedwczesnemu rozbrojeniu państw sprzymierzonych i zaprzyjaźnionych z Polską, domaganie się stworzenia zupełnie pewnych gwarancji bezpieczeństwa jako wstępnego warunku jakichkolwiek zobowiązań rozbrojeniowych.<br>Obawiając się, aby akcja w tym kierunku nie postawiła Polski w roli czynnika hamującego prace nad rozbrojeniem, postanowiono wysunąć projekt tzw. regionalizmu, czyli porozumień regionalnych w Europie z uwzględnieniem specyfiki tych obszarów. Uznano, że realizacja tego założenia pozwoli uniknąć niebezpiecznych dla Polski przedwczesnych zobowiązań rozbrojeniowych.<br>Delegacja polska zgłosiła w 1926 r. w Komisji Przygotowawczej do Konferencji Rozbrojeniowej wniosek, aby Rada Ligi Narodów przestudiowała kwestię regionalnego systemu pomocy wzajemnej. Pospieszono