Maniusia do działania. Jak kot - bezszelestnie - zaczął się wspinać na schody. W górze panowała cisza. Tylko oddechy dalekie, a jednocześnie zwielokrotnione przez puste sklepienia podziemi, wskazywały, że ktoś jest ponad schodkami. Naraz poczuł bliskość czyjegoś ciała i w tym samym momencie snop światła uderzył mu w oczy. Ktoś z ciemności wysunął ku niemu rękę, ale Paragon zdołał uskoczyć &lt;page nr=146&gt; Odwrócił się akrobatycznym skokiem i znów był na schodach. Gnał w dół owładnięty panicznym strachem. Za sobą słyszał głos Perełki:<br> - Uciekaj!<br>Paragonowi nie trzeba było powtarzać. Biegł opętany jedną, jedyną myślą: "Trzeba sprowadzić pomoc!".<br><br>5<br>-Niech to &lt;orig&gt;donder&lt;/&gt; świśnie! -jęknął zasapany sierżant, kiedy