inną, zaświatową realnością, że nią - w bardzo wprawdzie ograniczonym stopniu - włada.<br>Jest ta przestrzeń ogromna, ucieleśnia romantyczne marzenia o nieskończoności, fascynuje, ale także - jeśli odrzucić to, co wydaje się emanacją psychiki Manfreda - jest rozpaczliwie uboga. Gwiazda czy miliony gwiazd zawieszonych w monotonnej pustce, księżyc i nic więcej w tej nieskończoności wytęsknionej, która miała stać się synonimem wolności poety i człowieka. Gdzie jest miejsce Boga - poza gwiazdami, ponad kosmosem czy też panteistycznie wszystko przenika?<br> [Dygresja. Czy postęp nauki, pozwalający wprowadzić w obraz wszechświata nieco więcej i nieco lepiej uzasadnianych hipotez dotyczących jego funkcjonowania, dałby się zwerbalizować w języku mistycznego dramatu, czy świetniej