M.M. Badawi podkreśla, iż tezy, znane mu z tekstów niemieckich, Coleridge podporządkował własnej koncepcji sztuki i jej krytyki. Interpretował twórczość Szekspira w takim stylu, by nie tylko okazać jego wspaniały geniusz, lecz i uzyskać potwierdzenie własnych teorii estetycznych.<br>Uprawiał krytykę filozoficzną; miała być oparta na racjonalnej dedukcji, prowadzić do wyważonych konkluzji. Za istotę aktu kreacji Coleridge uznawał wyobraźnię. "Prawda natury i serca ludzkiego" nie jest bowiem prostym odbiciem realności, lecz refleksem zmodyfikowanym i ulepszonym przez fantazję (kaprys) i imaginację, tworzy iluzję dramatyczną. Autor - w myśl idei Coleridge'a - nie powinien poprzestawać na rozbudzaniu uczuć, lecz przedstawiać idee filozoficzne, objawiać wizję egzystencji