o prasie sensacyjnej... Wiem. Pewnego typu reportaże dobrze się dziś sprzedają... Niemniej, w stosunku do Historii, są jak prostytucja do miłości. <br>Idą. Doszli do olszyny. Mijają bunkier i wtedy Hans obróci powoli twarz i spojrzy w oczy dziennikarzowi. <br>- A gdyby tak zostawić w spokoju tych nieszczęśników... ich rodziny... I nie wywlekać... <br>Tuszy parsknie młodzieńczym śmiechem. <br>- Znana nam, dziennikarzom, ta dialektyka, według której żołnierze ci mają prawo do swej obrzydliwej tajemnicy... tak samo jak tamci rozbitkowie z samolotu w Andach... co polędwicę z zabitych kolegów nożem kuchennym riezali i z braku ognia... na tatara, choć bez cebulki i pieprzu wtrajali!... Pisać tu