zachowała wewnętrzną budowę muszli embrionalnej taką, jak u amonitów, a nie belemnitów. Początki jej linii ewolucyjnej sięgać więc muszą czasów dawniejszych niż powstanie belemnitów. Choć wiele cech anatomicznego zaawansowania wiąże mątwy z kalmarami (przyssawki, dwa powiększone ramiona), zewnętrzne podobieństwo muszli Sepia do gladiusa kalmarów jest powierzchowne i całkiem mylące. Mątwy wywodzą się z kredowych głowonogów o spiralnie zwiniętej muszli złożonej niemal wyłącznie z aparatu hydrostatycznego. To jego późniejszy rozrost doprowadził w eocenie do powstania w jednej linii rozwojowej spłaszczonej os sepiae, a w drugiej (w miocenie) płaskospiralnej muszli Spirula. Bez zapisu kopalnego historii tej z pewnością nie udałoby się odtworzyć (ryc. 9