i ściśle związane z nimi produkcyjne procesy wydawania książek. Autor podkreśla rolę redaktora w tematycznym planowaniu, doborze autorów, pracy z autorami, metodyce korekty, pracach nad poprawkami wydawniczymi, nad naukowo-informacyjnym aparatem książki. Zdaniem Sikorskiego, prace redakcyjne wyraźnie wyodrębniają się w osobny zespół zagadnień teoretycznych i praktycznych, bowiem różne typy wydań wywołują potrzebę pogłębionych, uogólnionych ustaleń.<br>Teoria i praktyka redagowania jako samodzielna dyscyplina naukowa jest wykładana w uniwersytetach i instytutach poligraficznych. Ciągle jeszcze kształtuje się, wzbogaca informacjami, ustala pokrewne dyscypliny, uogólnia bogate doświadczenia praktyki. Pojawienie się zawodowego redaktora naukowego - w pełnym tego słowa znaczeniu - nastąpiło po 1917 r. Szybki rozwój wydawnictw, wzrost