podejdźcie!<br>Ojalika zmartwiała. Zmrużyła oczy: usiłowała dojrzeć skryte we własnym jego cieniu oblicze mężczyzny - nie udawało się jej. W końcu również wstała; szaman przechodził już po gładkich kamieniach na drugą stronę strumienia, łuk nadal miał wzniesiony, choć nie napięty. <br>Przyskoczył do nieznajomego i odkopał odeń obrzyna. <br>- Kim ty jesteś? <br>Tamten, wyżąwszy wpierw koszulę, podniósł się, odgarniając znad czoła długie, jasne włosy. Uśmiechał się do Ojaliki pozostałej na drugim brzegu. <br>- To sen! - krzyknęła. <br>Podążający za Cieniem odstąpił, naprężył cięciwę. Grot strzały nakierowany był nieruchomo prosto w serce nieznajomego. Ojalika Otak skojarzyła sobie przelotnie tę scenę ze sceną z polany z nagim trupem