nich, leżała zwinięta w kłębek Dominika. Kurtz podszedł i delikatnie ją odwrócił. Miała głęboko pociętą twarz i złamany nos. Krztusiła się spływającą do gardła krwią. Kurtz podtrzymał ramieniem jej głowę.<br>- Ciśśś... Spokojnie, spokojnie... Będzie dobrze... - mówił do niej cicho. Frik i Piki stali w drzwiach bez słowa. - Frik, położymy ją... wyżej...<br>Kiedy próbowali ułożyć jej ciało na podniesionej poduszce, Dominika jęknęła z bólu.<br>- Komputer miał zabezpieczenie... - wyszeptała przez łzy. - Przepraszam... Powiedziałam o was... <br>Piki pochlipując płukał w łazience zakrwawione ręczniki. Dominika leżała już z kompresem na twarzy, spod którego ciągle sączyła się krew. Frik, siedząc na skraju łóżka, mokrą szmatką bezsensownie