i poszliśmy na miasto. Kolorowe światła w mroku wieczoru rozpraszały moje myśli. Umyślnie wyprowadził mnie w ciemny zaułek. Objął. Wyszeptał do ucha magiczne słowa, po których cała drżę i czuję stado motyli w brzuchu... Śmialiśmy się, rozmawialiśmy...<br><br>Właśnie takiego go uwielbiam... Zakochanego...<br><br>...we mnie...&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Ciepło...&lt;/&gt;<br>Jestem chora... Czuję jak choróbsko wyżera mnie od środka. Łapię ciepło całymi garściami... Oddycham spokojem mojego pokoju... Ciężkie chmury ktoś zawiesił na niebie... Wiatr kołysze poszarzałe konary drzew...<br><br>Czekam.<br><br>Aż On się pojawi. Aż przytuli. Czekam na taką bezinteresowność. Na to, że On nie będzie bał się zarazić, tylko będzie chciał być blisko mnie...<br><br>Już jedzie