polityka kończy się naturalna w tej branży wola zwycięstwa, a zaczyna chorobliwy narcyzm? Kiedy o partyjnym liderze można powiedzieć, że swój program realizuje jakby mimochodem, a tak naprawdę koncentruje się na zwiększaniu własnego blasku? Trudno to ocenić. Żaden polityk nie upadł jeszcze na głowę, żeby publicznie oznajmiać: "Muszę państwu coś wyznać: jestem narcyzem i leczę się z tego". Pozostaje więc zgadywanie po wyrazie twarzy, po uśmiechu, po gestach, doborze słów i działaniu, co tak naprawdę jest jego celem - moment, w którym wygra wybory czy też chwila o sekundę późniejsza, kiedy oślepia go błysk fleszów fotoreporterów. <br>Przypadki skrajne, jak Wałęsa czy Grzegorz