aut privatorum hominum obsequio). Nie ulega zatem wątpliwości, że ów wyzwoleniec, mimo pańskiego patronatu, zaliczał się do wolnych Longobardów, żył według ich prawa, i że jak każdy wolny Longobard był wojownikiem. Motywem wyzwalania niewolników do pozycji fulcfree, lecz nie amund, mogło być przede wszystkim zasilenie zbrojnej klienteli patrona51.<br>To, czy wyzwoleniec ma być amund, czy też pozostać pod patronatem, zależało od decyzji pana. Do tej właśnie decyzji odwołuje się fakultatywne sformułowanie w rozdziale 226: "Według tego, jak im to zostanie przyznane przez ich własnych panów". Ale to, czy wyzwoleniec uzyskiwał prawo Longobardów, nie zależało od swobodnej decyzji, lecz od przynależności etniczno