wyborze dostawców w zależności od sytuacji na rynku światowym.<br>W krajach bloku sowieckiego sytuacja jest odmienna, bowiem nie zostawia im luzu do manewrowania. Podpisując układ rurociągowy musiały one automatycznie włączyć do swego programu inwestycje rafineryjne i finansowanie rurociągu na własnym terytorium, a wiążąc się z jednym dostawcą pozbawiły się możliwości wyzyskiwania koniunktur.<br>Tym cieniom wypada jednak przeciwstawić blaski umowy. Przyjmując koncepcję rozwiązania zagadnienia naftowego w oparciu o własny przemysł rafineryjny i obcą ropę, kraje te mają możność uczynienia tego w obrocie bezdewizowym, przy bardzo zredukowanych kosztach transportu, przy szybkich dostawach, eliminujących<br><br>&lt;page nr=163&gt; zaburzenia i przeszkody w dostawach morskich i kolejowych.<br>Ale w