Za Zagórzem, na Zboczach.<br>- Porwali cię? - wyszeptałam.<br>- Albo... sprzedali? - głos dziewczynki łamał się, choć jej palce bezbłędnie plotły warkoczyki.<br>- Eee, tam. Nająłem się do pracy. Na cały sezon. Dostałem już za to trochę szklanych. Nie za dużo, ale moim wystarczy. - Widząc nasze oczy szeroko otwarte ze zdumienia, dodał: - Rodzinę musiałem wyżywić.<br>Już mi to ktoś mówił! Że na jego głowie jest dbanie o rodzinę... że sobie może nie poradzić... Kto to mówił i gdzie? Położyłam dłoń na wisiorku. Z myślenia wyrwało mnie szturchnięcie.<br>- Jak masz na imię? - spytał chłopak. - Jestem Dyjon.<br>- A ty? - zwróciłam się do dziewczynki, zajętej teraz wygładzaniem spódnicy