przyjaźń znakomitych ziemiańskich rodzin na Kujawach. <br>Długie lata zmieniała dwory co szkolne pokolenie, ćwiczyła panięta w wymowie pięknego francuskiego rrr i w nienawiści do "dzikiego najeźdźcy ze wschodu". Aż wreszcie, zebrawszy kapitalik i kolekcję złotych zegarków z emalią - souveniry* po wdzięcznych pupilach - zjawiła się którejś jesieni w Taganrogu, by obrzucić wzgardliwym spojrzeniem lekkomyślną Sophie, która niepomna krzywdy swego ojca-patrioty, nieświadoma jak gdyby owego noszenia na koromysłach wody z Tereku przez rodzoną matkę Anastazję, nieświadoma bodaj nawet tragedii męża - sieroty po napoleończyku zmuszonego do służby carowi, nieświadoma niczego chyba, co "poczciwe, i honorowi należne", szastała się po oficerskich klubach. <br> &lt;gap&gt; . I zamknęła