umiejętności. Teoria mówi, że kraje, które mają więcej kapitału w stosunku do pracy, czyli kraje zamożniejsze, mają nad biedniejszymi przewagę w produkcji towarów kapitałochłonnych, gdyż mogą je wytwarzać taniej. Z kolei kraje biedniejsze, mające mniej kapitału w stosunku do pracy - albo inaczej rzecz ujmując: więcej pracy na jednostkę kapitału - mają względną przewagę w produkcji wyrobów pracochłonnych. Jednym z przejawów największego marnotrawstwa w biednym kraju, który z natury rzeczy ma mało kapitału, jest przeznaczanie tego szczupłego zasobu na produkcję wymagającą dużych nakładów kapitałowych. Prędzej czy później prowadzi to do stagnacji i regresu gospodarczego oraz bezrobocia, które może przyjąć formę jawną lub ukrytą