wielkość E,<br><br>&lt;page nr=146&gt; a więc w zależności od tego czy parowanie potencjalne kształtuje się przede wszystkim pod wpływem czynników aerodynamicznych, czy też energetycznych;<br>- wydaje się, że nie należałoby stosować metod wyznaczania procesu ewapotranspiracji, w których wykorzystuje się jeden, nie zmieniający się związek lub schemat między dostępnym zapasem wody glebowej a ewapotranspiracją względną, jak to proponowano dotychczas w literaturze.<br><br>&lt;tit&gt;3. Metody wyznaczania parowania i ewapotranspiracji&lt;/&gt;<br><br>Przystępując do charakterystyki metod wyznaczania parowania należałoby wydzielić z jednej strony metody wyznaczania parowania lub ewapotranspiracji w punkcie, z drugiej zaś metody szacowania parowania terenowego, nazywanego nieraz także parowaniem obszarowym lub ewapotranspiracją obszarową. W przypadku parowania terenowego można