i oczekiwaną wyjść), a następnie zostaje zmieniana waga każdego połączenia, tak aby zredukować ten błąd. Proces jest powtarzany dla wielu iteracji ww. obrazów wypowiedzi tekstu diagnostycznego, powtarzanego wielokrotnie przez różnych mówców - pacjentów, aż do chwili gdy sieć będzie poprawnie klasyfikować każdy wcześniej zdiagnozowany stan.<br><br>&lt;tit&gt;8.7.2. Obrazy klas i wzorce diagnostyczne&lt;/&gt;<br><br>Obliczone parametry dla jednego segmentu parametryzowanego sygnału (okienka) tworzą wektor P-elementowy. Zbiór wszystkich parametrów obliczonych kolejno dla wszystkich okienek sygnału tworzy obraz jednego sygnału diagnostycznego. Można to przedstawić na wykresie (rys. 8.8).<br>&lt;gap&gt;<br>Obraz symptomu diagnostycznego x , opisujący dany obiekt i , należący do klasy m , można zapisać w