wrażenie. Chciałam podejść i przytulić was, powstrzymałam się jednak, bo się bałam, że jak podejdę, to się popłaczę i właśnie ta osoba będzie musiała mnie pocieszać. Czuję wciąż opory, żeby mówić o sobie... Nigdy nie czułam się dobrze sama ze sobą. Nie miałam akceptacji ze strony rodziny... Nie odpowiadałam ich wzorcowi dobrego dziecka. Ojciec męża był alkoholikiem i trochę lepiej zaczynam go teraz rozumieć. Ja to wszystko przeżywałam razem z wami. To dla mnie ważne, że powiedziałam to ja - Mirka.<br><br>Dorota do Mirki:<br><br>- Kojarzysz mi się z piankową figurką.<br><br>Danka:<br><br>- A mnie wydajesz się trochę szczęśliwsza...<br><br>Mirka:<br><br>- Na pewno tak jest