siedmiu dolarów, aby mogła dokładać do pensji! Szybko zdała sobie sprawę z tego, że coś z tym światem poddanym ogłupiającej propagandzie, po jednej i drugiej stronie żelaznej kurtyny, jest nie w porządku. Nie brakowało okazji poznania różnych odmian antykomunistycznych fobii, gdy ekipa stykała się z przedstawicielami tamtejszej Polonii. Ale też wzorem swych swojskich bohaterów, oglądających Amerykę z pozycji prostaczków, nie mogli się jej tylko dziwić, ośmieszać. Widzieli przecież różnicę nie tylko standardu życia, ale i inne, tępione przez krajowych ideologów, pozytywy. Poruszali się, zarówno w swych ekranowych, komediowych wcieleniach, jak również prywatnie, na cienkiej granicy zdrowego rozsądku. Władysławowi Hańczy nigdy go