nad Wietnamem realizowana była za pomocą wielozadaniowych, zdaniem Brickela, nieudanych samolotów RF-101 Voodoo, nazywanych potocznie "latającymi ołówkami". Ich piloci wykonywali zadania głównie pojedynczo, rzadziej parami ale najczęściej wyznaczano ich dodatkowo do naprowadzania na rozpoznane uprzednio obiekty grup uderzeniowych garbatych F-4 Phantom-II. Bardzo trudne nad Wietnamem zadania rozpoznania wzrokowo-fotograficznego, wykonywane przez słabo, lub w ogóle nie uzbrojone samoloty RF-101 na małych i średnich wysokościach narażały ich załogi na zdecydowanie większe ryzyko zestrzelenia niż nawet wykonujące zadania ogniowe samoloty myśliwsko-bombowe. Byli oni zagrożeni zarówno ogniem z ziemi jak i z powietrza, a poza tym zwykle dość długo