astronomii<br>Autorzy współczesnych mapek nieba z upodobaniem łączą gwiazdy w linie, trójkąty, mniej lub bardziej foremne czworokąty itp. (ryc. 6.1). Korzeni tego ,,gwiezdnego kubizmu" można zapewne doszukiwać się w astronomii starożytnych Greków. Jej szczególny status pośród innych nauk uprawianych w czasach antycznych - opisywanie zjawisk niebieskich za pomocą modeli geometrycznych - z całą pewnością ułatwiał astronomom-matematykom rysowanie figur także na rozgwieżdżonym firmamencie. Zwłaszcza że niektóre własności figur (równe boki, równe kąty) doskonale nadają się do dokładnego określania wzajemnego położenia gwiazd na sferze niebieskiej.<br>Hipparch, żyjący w II wieku p.n.e. i pracujący na wyspie Rodos oraz w Aleksandrii (gdzie dwa wieki wcześniej