Fakt, że już nazajutrz po przybyciu do &lt;name type="place"&gt;Berkeley&lt;/&gt; na studia doktoranckie poszedłem nie na uniwersytet, lecz do restauracji &lt;name type="place"&gt;Chez Panisse&lt;/&gt;, usprawiedliwi, mam nadzieję, moja młodość i kulinarna ciekawość. A u pani &lt;name type="person"&gt;Waters&lt;/&gt; było naprawdę ciekawie.<br>Restauracja jest podzielona na część czynną tylko wieczorem, gdzie podaje się co dzień tylko jeden, z góry ustalony zestaw dań oraz bistro-kawiarnię, czynną od południa, z większym wyborem potraw. Trudno było zarezerwować stolik w części wieczorowej, głównie dlatego, że jest niewielka, a chętnych sporo, i to z całej Ameryki. Przed wejściem wisiał jadłospis na każdy dzień danego tygodnia, i przechodząc koło &lt;name type="place"&gt;Chez Panisse&lt;/&gt;, sprawdzałem, czym będą delektować