tym życiem związany i jak bliskie stosunki łączyły go z okolicznymi rodzinami ziemiańskimi. Wreszcie epigramaty (na przykład Na doniesienie gazeciarskie o licznych tomach powieści i ich autorach) są żywym świadectwem ciągłej aktywności umysłowej Koźmiana, jego nie słabnących ani na chwilę zainteresowań dniem bieżącym, zarazem zaś niezmienności przekonań oraz potęgującej się z latami kostyczności.<br> W okresie piotrowickim powstał też ostatni większy utwór Koźmiana Stefan Czarniecki, wzorowany na Eneidzie Wergiliusza i Henriadzie Woltera, będący w założeniach autora polemiką ideowo-moralną z Konradem Wallenrodem, jednocześnie zaś ostatnią bodaj w polskiej poezji próbą epopei. Zaczął go Koźmian pisać około roku 1832, ukończył prawdopodobnie w roku 1847