z oknami "w stronę nieba". Późnym wieczorem spotkaliśmy się z księdzem Piotrem Grzesikiem, który zgodził się wspierać nas duchowo. Zabrał nas do kościoła pochodzącego z końca XVIII wieku i noszącego ślady kultury słowackiej (np. stacje drogi krzyżowej w tym języku). Tam modliliśmy się i śpiewaliśmy, a nasze głosy niosły się z łatwością po wysokich sklepieniach owego budynku. W sobotę rankiem po skonsumowaniu konserw, dżemów i wypiciu herbaty owocowej, które to produkty towarzyszą harcerzom nieodzownie, udaliśmy się na drogę krzyżową na świeżym powietrzu. Szliśmy sobie polną, ośnieżoną ścieżką, słonko świeciło, a po naszej wschodniej stronie widać było ośnieżony szczyt okolicznej "Kilimandżaro" alias Babia