dotresowanymi wachmajstrami. Dawid nie mógł odżałować, że projektowana ucieczka ze szpitala nie została zrealizowana. Transport wysłano zbyt nagle. Cieśla Józef jątrzył sprawę, snując marzenia o szumiącym lesie, o partyzanckim ognisku.<br>A przecież dzieliło ich od tego jedno uderzenie łomem. Wspominali ucieczkę, tak jakby się dokonała, niszczyli we wspomnieniach wszystkie przeszkody z łatwością.<br>- Moglibyśmy siedzieć teraz nad michą parujących kartofli, białych i kruchych jak kulki śniegu - mówił cieśla.<br>Mówił tak dlatego, że sprawy nie zrealizowane wydają się łatwe.<br>- Najgorsze, Józefie, że jesteśmy ciągle bezbronni - biadolił Dawid.<br>Ale to nie było prawdą, przynajmniej w stosunku do niego.<br>Cieśla po kilku miesiącach wypisał swoje nazwisko