Salvadora Dali, od wczesnych realistycznych portretów i pejzaży oraz impresjonistycznych krajobrazów poprzez futurystyczno-kubistyczne kompozycje i rozwinięty surrealizm aż do pełnej dojrzałości artystycznej i odnalezienia własnego, niepowtarzalnego stylu. Nazwał go dość enigmatycznie - metodą "paranoiczno-krytyczną". A oto definicja samego mistrza: "Wymyśliłem ją (tę metodę) przed ponad trzydziestu laty i praktykuję z powodzeniem, choć do tej chwili nie wiem na czym ona polega. Ogólnie mówiąc, idzie tu o ścisłą systematyzacje najbardziej obłędnych zjawisk i materiałów w intencji uczynienia namacalnie twórczymi szczególnie obsesyjne idee. Metoda ta funkcjonuje tylko pod warunkiem posiadania miękkiego silnika pochodzenia boskiego, żywego nucellusa - Gali..."<br>Krytycy posługują się tą nazwą dla