raz, tym razem dosadniej, przeklął w myśli swój brak rozumu.<br>- Pan Reinmar Bielau. Ot, chłopcy, sami widzicie, co znaczy łowiecki opyt. Zwierz sprawnie otropiony, knieja sprawnie obrzucona, trochę szczęścia ino, a nie być bez zdobyczy. A szczęście się dziś do nas iście uśmiechnęło.<br>Dwaj z typów stanęli po bokach, jeden z prawej, drugi z lewej. Trzeci zajął pozycję za plecami Reynevana. Czwarty, ten, który się odezwał, wąsaty, odziany w gęsto nabijaną guzami brygantynę, stanął naprzeciw. Po czym, nie czekając na zaproszenie, usiadł.<br>- Nie będziesz - nie zapytał, stwierdził raczej - rzucał się, czynił prepedycyj ani żadnego tara-rara? Hę? Bielawa?<br>Reynevan nie odpowiedział. Trzymał