do władzy, a wyłącznie do społeczeństwa - nie może mieć programu politycznego. Do takiego też wniosku dochodzi Pelikan, podobnie jak Michnik, widząc rolę opozycji dzisiaj w ramach określonych przez obronę praw człowieka, w ramach wymuszania reform i przestrzegania podjętych na arenie międzynarodowej zobowiązań. Zanim jednak do owego wniosku dochodzi - rozpatruje surrealistyczną z punktu widzenia "polskiej specyfiki" (czy tylko polskiej?) i polskich doświadczeń możliwość stworzenia nowej partii złożonej z 500 tysięcy komunistów, usuniętych z partii oficjalnej po 1968 roku; i możliwość tę na razie odrzuca ze względu na grożące represje. Czy ma rację François Fejto, analizując Praską Wiosnę jako odpowiednik wydarzeń 1956 roku, z