ci, którzy pamiętali ich sprzed wojny - już pomarli i nie miał kto zaświadczyć, jak bardzo byli porządnymi ludźmi. Niemcy i już - po co tu jeszcze żyją - mawiali sąsiedzi i pewno tylko ich starczy wiek i podupadłość willi broniły ich przed agresją. Odwiedzał ich tylko listonosz, co miesiąc przynoszący rentę i z rzadka jakiś oficjalny list z Niemiec. Któregoś dnia panna Krügerówna była chora - on nie wstawał z łóżka od kilku lat - i nie przyjęła listonosza, jak zwykle w kuchni, tylko w pokoju. Od tego momentu wszyscy z oburzeniem mówili o ich obrzydliwych obyczajach - leżeli razem w jednym łóżku.<br>Jeszcze wieczorem wybito im