Podpisano je 3 sierpnia 1911 r. i miały służyć jako swego rodzaju wzory. Układy te przewidywały przekazanie trybunałowi haskiemu wszystkich uzasadnionych sporów, których nie można było uregulować w drodze dyplomatycznej. Określono w nich również, jakie spory należy uznać za uzasadnione do przekazania ich do arbitrażu.<br>Prezydent Taft zdawał sobie sprawę z trudności, jakie napotyka ratyfikacja tych układów w Senacie. Próbował oddziaływać więc przez opinię publiczną. Do sprawy podchodził prestiżowo. Senat jednak zazdrośnie strzegł swych prerogatyw i jeszcze raz zademonstrował głęboką nieufność do jakichkolwiek instytucji międzynarodowych, nie znajdujących się pod kontrolą amerykańską. Wniósł mianowicie wiele ważnych poprawek. Między innymi zastrzegł sobie prawo określenia