w głębie mórz? Nie wiedział. Nie mógł przecież wiedzieć.<br><br>- No - powiedział lekko schrypniętym głosem - zaraz <br>się dowiemy...<br><br>Ika uśmiechnęła się. On zaś był jej za ten uśmiech bardzo wdzięczny. <br>Dawała mu znać, że można na nią liczyć. Że będzie wszystko w porządku. <br>Przecież - mówiąc prawdę - właśnie w tej największej, <br>najdziwniejszej z wszystkich dotychczasowych przygód zachowywała <br>się tak dzielnie, jak nigdy.<br><br>Chciał jej to powiedzieć. Ojciec mu zawsze mówił: "Powtarzaj drugiemu <br>rzeczy dobre. Wtedy obaj stajecie się lepsi". Więc chciał właśnie <br>coś takiego dobrego powiedzieć, ale ona go uprzedziła.<br><br>- Patrz - powiedziała. - Znowu zielone światło. Idziemy?<br><br>Na jednej ze ścian rozbłysł pulsujący prostokąt zielonego