żywotów i gdy pod jakimś drzewem spocznę dłużej, już podrywa mnie niepokój, już chciałbym gnać gdzieś dalej i tylko obawiam się, czy w tej egzystencji trampa potrafię wszędzie być samym sobą. Być samym sobą. O przyjacielu, porzuć te zwodne marzenia.<br>Nie byłem już miesiąc u Natolskich i patrzę na świat z zainteresowaniem i oczekiwaniem najciekawszych nowych zdarzeń, jakbym dopiero co się urodził. Ale czy nie po to tylko, aby znów zaczepić, niby dziewczynę na ulicy, jakąś określoną rzeczywistość i pójść się z nią przespać zapominając o reszcie świata? Człowiek dąży do wolności, ale niech tylko trochę jej zazna, już oto naturalną skłonnością