i wraz z nimi ryzykują rolę kozła ofiarnego. Faza orientacji i zależności prowadzi do swoistego impasu - podejmowane przez aktywnych liderów próby nadania grupie celu i norm niejako z zewnątrz - nie udają się. Kolejni aktywiści początkowo uzyskują posłuch, bo przez zależność można zmniejszyć poczucie zagrożenia związane z dezorientacją. Jednak wkrótce bywają z zasady odrzucani - grupa dochodzi co pewien czas do wniosku, że "to nie to". Ta sytuacja powoduje wzrost napięcia związanego z niepokojem i frustracją. Napięcie to dość szybko u niektórych osób przemienia się w irytację i złość. Liderowi aktywnemu dostają się coraz większe "cięgi", gniewny nastrój staje się stopniowo wspólnym mianownikiem grupy