fotel. Widać z niego schody na stoku góry i każdego, <br>kto by na nich stanął.<br>- ...ta sama szarość - ciągnie babka. - Chłód <br>i wilgoć bez słońca. Nic się nie zmieniło - powtarza.<br>- My nie lubimy zmian - mruży oczy Dominika i, sama <br>to czuje, cedzi słowa zbyt wolno. Bezczelnie. Jeszcze nie wie, <br>że za chwilę ogarnie ją niedorzeczne współczucie <br>dla babki, pożałuje nie tylko tych słów, ale i następnych:<br>- Mama wraca o siódmej. Nie musisz patrzeć w okno.<br>Nie powinna tak mówić. To "o siódmej" <br>znaczyło wszystko.<br>Babka blednie, jeśli to jest możliwe, jeszcze bardziej <br>i Dominika myśli w popłochu, że babce jest po prostu