nie widzi.<br>- To jak... w jaki sposób? - wyjąkałam.<br>- Ma doskonały węch. Idziemy.<br>Ciemnymi i wysokimi korytarzami dotarłyśmy do szerokich schodów, a nimi na piętro. Podłoga była ozdobiona mozaiką z kamieni, na suficie tkwiły w bezruchu ponure ptaki i ciemne zwierzęta. Pod ścianami stały wielkie, marmurowe stoły. On szedł cały czas za nami.<br>Pani Piękna zaprowadziła mnie do komnaty. On został za drzwiami. W komnacie ściany wybito fioletową materią, tłoczoną w srebrzystoszare wzory. Stało tu kilka stołów, podobnych do tych, które widziałam wcześniej w korytarzach. Ich blaty zawalały stosy kart, księgi oraz różnej wielkości i kształtu szklane pojemniczki. Kilka podobnych widziałam w pracowni